تخم‌مرغ مدت‌هاست که به‌عنوان یک غذای سالم و مغذی برای انسان‌ها در نظر گرفته می‌شود ـ عنصری همیشه حاضر در همه‌ی وعده‌ها، از لقمه‌های اول صبح تا نوشیدنی‌های آخر شب. اما این تقاضای زیاد برای تخم‌مرغ، سالانه به قیمت جان صدها میلیون زندگی تمام می‌شود. نویسنده این مقاله، مارلا رز (Marla Rose) درباره تاریخچه ورود تخم‌مرغ به وعده‌های غذایی ما، صنعت بی‌رحمانه‌ای که آن‌ها را به بشقاب‌های ما می‌رساند و آینده امیدوارکننده‌ای که می‌توان بدون ضرر از این ماده غذایی لذت برد، مطالعات مفصلی کرده است.
تخم‌مرغ ویژگی‌هایی دارد که برای روان انسان بسیار دلچسب و غنی است. تخم‌‌مرغ‌ها با ظاهری زیبا و گرد، خوش‌دست با انحنایی ظریف و بافتی سفت به قدری در تمام جهان نمادین هستند که کلمه «تخم» از زبان لاتین به معنی محصول تخمدان گرفته شده است. اما با وجود این زیبایی طبیعی و تکامل تدریجی در طی میلیون‌ها سال، امروزه تخم‌مرغ مرکز اصلی صنعتی خشن، سریع و مکانیزه است و هیچ جنبه زیبایی در آن وجود ندارد.
حالا که دارید به تخم‌مرغ فکر می‌کنید، لطفا مرغ قرمز جنگلی را به‌یاد بیاورید که روزی تولیدکننده اصلی تخم‌مرغ بود. یکی از نوادگان این مرغ وحشی به نام «بین» اکنون در شهر تورنتون (Thornton) ایالت کلورادو زندگی می‌کند، یک مرغ تخمگذار نجات‌یافته که تنها به‌منظور تولید در صنعت تخم‌مرغ به دنیا آمده است، اما در کمال خوش‌شانسی اکنون روزهای خود را در منظره کوه‌ها در پناهگاه حیوانات بروکن‌شاولز (Broken Shovels) می‌گذراند. چهار ساله است. ممکن است چند ماه تا حداکثر یک سال زنده بماند. غذا، نیازهای پزشکی و کیفیت زندگی «بین» با دقت مورد توجه قرار می‌گیرد، اما زندگی او تاریخ انقضایی کوتاه‌مدت دارد که به کمک مهندسی ژنتیک و شروعی سخت در زندگی تعیین شده است. به عبارت دیگر، «بین» هم مانند سایر مرغ‌های تخمگذار است با این تفاوت که این شانس را پیدا کرده که روزهای پایانی عمرش را در این پناهگاه بگذراند.
آندریا دیویس، بنیانگذار بروکن شاولز، با وجود علاقه‌ای که به این مرغ دارد، از نظر ذهنی خود را برای مرگ زود‌هنگام او آماده کرده است. دیویس در مورد مرغ‌های تخمگذار نجات‌یافته مانند «بین» می‌گوید: «متوجه شدیم که بدن این مرغ‌ها با وجود مداخلات تولید‌مثلی مانند ایمپلنت‌ها و جراحی‌هایی مانند هیسترکتومی، به راحتی دچار انواع سرطان‌ها می‌شود. آن‌ها به گونه‌ای تربیت شده‌اند که ضعیف باشند، و بسیاری از آن‌ها پیش از نجات یافتن به دلیل کمبود کلسیم و مواد معدنی دچار شکستگی استخوان می‌شوند.»
ادامه این مطلب را در مجله شماره پنج بخوانید.